The Fact About بیماری سل در قدیم That No One Is Suggesting
The Fact About بیماری سل در قدیم That No One Is Suggesting
Blog Article
● سل فعال معمولاً علائم زیادی دارد. در حالی که علائم معمولاً مرتبط با سیستم هستند، بسته به محل رشد باکتری سل، می‌توانند سایر قسمت‌های بدن را هم تحت تأثیر قرار دهند.
زمانی که فرد باکتری‌های سل را تنفس می‌کند، می‌تواند به سل فعال یا غیرفعال مبتلا شود.
برای کاهش علائم سل ریوی از نبولایزر پالمیکورت استنشاقی استفاده می‌شود. مصرف همه داروها فقط با دستور پزشک و نسخه قانونی قابل خرید و مصرف هستند.
عفونت‌های ویروسی یا استرس‌های شدید عاطفی ایجاد‌شده یا برای اولین بار فعال می‌شود.
تعداد سالانه موارد جدید سل گزارش شده. اطلاعات از سازمان بهداشت جهانی[۸۶]
● عوامل خطری که احتمال ابتلا به باکتری‌های عامل بیماری سل را افزایش می‌دهند عبارتند از:
اولین توصیف این بیماری در قرن نوزدهم در محافل پزشکی ارائه شد و به علت تغییر شکل ظاهری و پوست بیماری، به آن اصطلاح «لوپوس» گفته شد. این واژه به معنای «گرگ» یا «گرگ آسا» است و با توجه به وجود خرافاتی مبنی بر اینکه انسان هایی گرگ نما وجود داشتند که در برخی اوقات از قبیل شب بیماری سل بیضه ها به گرگ تبدیل می شدند و خلق و خوی درنگی پیدا می کردند، به همین دلیل این واژه پدید آمد.
غذاهای بدون گلوتن
بازی فکری: اگه خیلی بهداشت سرت میشه، بگو کدوم آبخوری تمیز و سالمه؟
مهم ترین عامل مستعد یا « ریسک فاکتور» ابتلا به این بیماری جنسیت است و این بیماری در زنان شش برابر مردان مشاهده شده است. عوامل هورمونی در زنان از عوامل مستعد کننده در آنها برای ابتلا به این بیماری یعنی لوپوس است.
○ بخش‌هایی از روسیه و سایر کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق
این مساله نیز مهم است که قبل از تلاش برای رعایت رژیم غذایی بدون گلوتن، برای بیماری سلیاک آزمایش انجام‌دهید زیرا رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است نتایج آزمایش خون را تغییر‌دهد طوری که نتایج آزمایش به نظر طبیعی می‌رسد.
در نظر داشته‌باشید اگر قبل از اینکه برای بیماری سلیاک آزمایش‌دهید، میزان گلوتنی را که می‌خورید متوقف کنید یا حتی آن را کاهش دهید، ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهید.
نوع ریوی مرتبط با برآمدگی‌ها به عنوان یک آسیب‌شناسی توسط دکتر ریچارد مورتون در سال ۱۶۸۹ تعیین شد.[۱۰۰][۱۰۱] با این حال، سل انواع مختلفی از علائم را داراست، از این رو، سل تا دهه ۱۸۲۰ به عنوان یک بیماری واحد شناسایی نشده بود. این بیماری در سال ۱۸۳۹ توسط جی.ال. شوئن، سل نامیده شد.